عوامل عفونی مختلف اعم از باکتریها، ویروس ها و انگل ها، می توانند باعث درگیره دستگاه گوارش انسان و مشکلات متعدد ناشی از آن شوند. این مشکلات می توانند از یک خارش ساده شبانه بر اثر ابتلاء به نوعی انگل، تا اسهالهای وحشتناک تظاهر کنند. اما یکی از برجسته ترین مواردی که در ان شعار معروف علم طب که میگوید ' پیشگیری همیشه موثرتر از درمان است' صدق میکند، همین مورد عفونتهای گوارشی است.
دانش پزشکی،امروزه عامل انتقال بسیاری از عوامل عفونی را اصطلاحا fecal-oral (مدفوعی-دهانی) شناسایی کرده است که یک گروه عمده از این عوامل عفونی دارای این ویژگی هستند که پس از اجابت مزاج بر روی دست باقی می مانند و بعدا در موقع غذا خوردن و از طریق دهان وارد بدن می شوند و ایجاد بیماری می نمایند.
از این جهت امروزه در همه ممالک پیشرفته اولین اصل بهداشتی که برای مقابله با عفونتهای گوارشی به همگان (به خصوص اطفال) آموزش داده می شود، شستشوی دستها قبل از غذا خوردن و پس از اجابت مزاج است و به این ترتیب تاثیر دستها در پیشگیری از گروه زیادی از بیماریهای عفونی باور نکردنی است.
اما فرمان وضو که در آیه شریفه ۹ از سوره مبارکه مائده در قران مجید، صادر شده است، به سادگی و صراحت امر به شستشوی دستان (تا آرنج) می کند و ۱۴ قرن پیش با بیان دستوری پیرامون نماز، پیام آور نکته ای می شود که علم بشری در آستانه قرن بیست و یکم به اهمیت بیش از پیش آن، دست یافته است.
مقارنت اوقات نماز با سه وعده معمول غذایی (صبحانه و نهار و شام) یا حتی وعده های غذا هنگام روزه داری (سحر و افطار) سبب می شود که شخص نمازگزار، موقع انجام وضو (که معمولا متعاقب اجابت مزاج نیز هست) خودبخود به شستشوی دستها بپردازد و هر گونه عامل بیماری زای عفونی را از دستهای خویش بزداید و در نتیجه موقع صرف غذا، هیچ عامل عفونی ناشی از دست آلوده موفق به ایجاد بیماری در بدن او نشود.
برگرفته از کتاب: ۴۰ نکته پزشکی پیرامون نماز
سلام
ممنون
بسیار مفید بود